Konflikty maja to do siebie iż często wciągają w swój wir także osoby postronne, obserwatorów, członków rodziny (np. dzieci, dziadkowie). Trudno im patrzeć jak ich bliscy kłócą się, nie słuchają „dobrych rad” i „upierają przy swoim” nie przybliżając się nawet do rozwiązania. I to czasem oni szukając metod na rozwiązanie konfliktu, w który uwikłani są ich bliscy wykonują pierwszy telefon do mediatora z prośba o pomoc. Aby mediacja mogła się rozpocząć potrzebna jest zgoda obu stron, nawet najszczersze chęci osób postronnych tego nie zastąpią. Brak zgody na mediacje najczęściej wynika z braku wiedzy na jej temat tak więc osoby trzecie mogą odegrać ogromna rolę w przekonywaniu do mediacji przez edukowanie, informowanie o procedurze, kosztach i pokazywaniu korzyści z mediacji jakie strona może odnieść, a także jej nieformalnego charakteru i możliwości przerwania w każdym momencie. Warto dać stronom czas do namysłu, nie naciskać. Co jakiś czas wracać do tematu, pytać o wątpliwości i odpowiadać na pojawiające się pytania. Z wszystkim pojawiającymi się pytaniami „pośrednik” może śmiało zwrócić się do mediatora, np. telefonicznie. Mediator bezpłatnie odpowie na każde pytanie dot procesu, zasad i przebiegu mediacji. Warto też przekazać stronom namiary na konkretnego mediatora z informacją o dokonamy pierwszym kontakcie i wstępnym potwierdzeniu chęci pomocy ze strony mediatora– powolne „oswajanie” może pomóc stronom podjąć decyzje by dać sobie szansę na pokojowe rozwiązanie sporu poza sądem.